Als een dier dat in de vallei afdaalt, heeft de Geest van de HEERE hun rust gegeven.
Jesaja 63: 14a
Het beeld dat Jesaja hier gebruikt is een heel sprekend beeld. Zoals een dier afdaalt in de vallei, zo leidt Gods Geest tot de rust. hierbij kunnen we denken aan de schaapskudden in het berglandschap van Judea. De schapen die de hele dag door het berglandschap getrokken waren trokken aan het eind van een hete dag naar het dal.
Vermoeid kwamen ze dan omlaag en daalden af. Hoe lager ze kwamen hoe meer groen gras er te vinden was. Daar in het dal stroomde ook vaak een frisse beek met heerlijk water waarvan ze rustig konden drinken. In Jesaja 63 wordt zo verwezen naar de tocht van het volk Israël door de woestijn. Dat was een zware en moeilijke reis. Een reis vol strijd en zorgen. En wordt onze levensreis ook wel vergeleken met een woestijnreis. Misschien is dit wel herkenbaar. De levensreis en de geloofsreis gaat nogal eens door de wildernis of woestijn. Er zijn de zorgen en moeiten, de pijn en de strijd.
Maar waar de Geest ons leidt, zijn er ook veel verrassende zegeningen is het niet? Een wolkkolom overdag (leiding en schaduw), een vuurkolom in de nacht (veiligheid en nabijheid). Maar ook het manna uit de hemel en het water uit de rots. Zo mogen ook wij onze Elims in het leven hebben. Zo leidt de Geest over moeilijke wegen naar de vallei, naar de rust.
Onderweg leert Gods Geest ons steeds meer onszelf kennen als dwaze en dwalende schapen. De Geest ontdekt ons aan onze zonden en gebreken. Wat een koppigheid en wat een ongerechtigheden zijn er in ons leven te vinden. Wil de Geest met zulke mensen op weg gaan, wil Hij hen leiden? Daar hoeven we niet aan te twijfelen. De Geest weet wat voor maaksel wij zijn, maar Hij weet ook waar voor zulke dwaze en dwalende schapen ware rust te vinden is. Zo wil Hij ons leiden. En onderweg geeft Hij al heerlijke uitzichten. Dat geeft ons moed en kracht en steeds weer nieuwe hoop. Maar het uiteindelijke doel is dat Zijn volk geleid wordt naar de rust.
Daar mogen ook wij iets van leren. Nee, daarvoor hoeven we niet naar het berglandschap van Judea af te reizen. De Geest van God is nog steeds Dezelfde en Hij werkt nog steeds hetzelfde om tot ware rust te leiden. Dat doet Hij door de arme zondaar te leiden naar Christus. Nergens anders is ware rust te vinden dan bij Hem alleen. Dat is het liefste werk van Gods Geest om zondaren door de wildernis en de woestijn van hun leven te bemoedigen en bij de Heere Jezus Christus te brengen. Opdat ze bij Hem rust vinden, in Zijn bloed en Zijn gerechtigheid. Dat betekent dat er buiten de Heere Jezus om geen echte rust is.
Wat hebben we de leiding van Gods Geest hard nodig in ons leven. Gods Geest die ons stil zet wanneer we maar door blijven jagen in ons drukke bestaan. Die ons wakker schudt als we in slaap dreigen te vallen. Die ruimte maakt in ons leven voor de ware rust. Of zoals de bekende woorden van Augustinus het zeggen: “Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt bij U, o God.” Wat een zegen is het wanneer jongeren en ouderen heilig onrustig worden. Wanneer er verlangen is naar het werk van Gods Geest. Totdat men rust gevonden heeft in God.
Het kan ook gebeuren dat er valse rust is in ons leven. Dat we nog boven in de bergen wandelen en tevreden zijn met de groene grassprietjes die we daar vinden. Dat we zijn gaan liggen om te rusten op heuvels in de zonnestralen die ons daar raken. Maar daar zijn de groene weiden niet en daar zijn ook de frisse wateren niet. De overvloed ligt aan het eind van het pad, ligt verderop.
Zo kan een mens rust gevonden hebben in zijn werk, zijn omgeving of vrijetijdsbesteding, kan een mens geestelijk in slaap vallen, zelfs rust vinden in de kerk. Maar wanneer wij de Heere Jezus Christus niet persoonlijk kennen. Wanneer we geen rust gevonden hebben bij Hem is alle rust in ons leven maar schijnrust. Rust daarom niet voordat u de Heere Jezus en de rust die bij Hem te vinden is, persoonlijk genieten mag. Daar wil de Geest u naartoe stuwen en drijven, naar de Heere Jezus Christus. Alleen bij Hem wordt ware rust gevonden. Buiten Hem om is er geen leven. Gaat u zo mee naar de Bron van rust?
Laten we zo gezamenlijk de afdalende weg gaan die de Geest ons leidt. Het is wel de weg van minder worden, sterven aan jezelf en veel kwijtraken. Maar wie die weg gaat zal uiteindelijk uitkomen bij Hem die zegt: “Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven”. In ons aardse leven is die rust nog maar ten dele. Maar straks komt de rust ten volle voor allen die door Gods Geest geleid worden. Wanneer zij bij Hem mogen thuiskomen om dan eeuwig bij Hem te zijn en de volle rust mogen ervaren. Een rust waar Gods volk van mag genieten, zonder dat hun zonden en schuld er nog tussen zitten. Dan mogen ze ongestoord rust vinden bij Hem.
Daarom zoek de rust in de vallei. Daar waar de groene weiden zijn en de frisse wateren stromen. Daar zal het u aan niets ontbreken omdat uw Herder daar zelf is. Daarheen wil de Geest u leiden tot ware rust.
Ds. M.J. van Keulen